15 Aralık 2013 Pazar

BEN OLAMADIM, BARİ ÇOCUĞUM OLSUN HIRSI


Öteden beri şu "ben doktor olamadım, oğlum olsun", "ben bir enstrüman çalamadım, kızım çalsın", "en büyük hayalim mühendis olabilmekti, ben olamadım bari çocuğum olsun" meselesine fena halde takık durumdayım !

Bizler ebeveynler olarak zamanında ne olmuşsak olmuşuz, ne olamamışsak da olamamışız, neyse ne.. O devir artık bitmiş, geçmişte kalmış. O devrin favori meslekleriyle şimdikiler arasında dağlar kadar fark var. Önce bunu bir anlamamız lazım. Ayrıca çocuğumuz ayrı bir birey, ayrı bir kişilik. Bunu da anlamamız lazım. Yani onun kendine göre yetenekleri, kendine göre olmak istedikleri veya olmak istemedikleri var. Bizim geçmişte kalan ukdelerimizden veya hırslarımızdan ona ne, değil mi?

Tamam; evlatlarımız küçükken, henüz sağlıklı karar verebilme yetilerine sahip değilken, ilköğretim çağlarında bizim ufak tefek yönlendirmelerimize ihtiyaç duyabilir. O zaman onları, yine de baskı yapmadan, yönlendirmek, doğru kanallara itmek anne-babalık vazifemiz olabilir, öyledir de. Buna bir itirazım yok. Ama biz doktor, mühendis, eczacı, ressam, müzisyen, bankacı, aşçı vs.. olmak isteyip de olamadıysak; bunun yükünü çocuğumuzun omzuna niye yüklüyoruz onu anlamıyorum.

Tabii bunun tam tersini anlamakta da güçlük çekiyorum. Çocuğumuzun olmak istediği şeye engel olmayı yani. Siz fikrinizi söyleyin, diliniz döndüğünce artılarını eksilerini anlatın yapmak istediği mesleğin ama engel olmayın lütfen. Bırakın ne istiyorsa onu olsun. "Siz istediniz, bu mesleği okudum ama şimdi hiç mutlu değilim" demesindense, "siz çok söylediniz, ben dinlemedim ama şimdi çok pişmanım" demesi kulağa daha mantıklı gelmiyor mu sizce de? Ben hep bu ikincisini tercih ettim.

Oğlum, müthiş bir matematik zekasına sahipken, lisede branş seçeceği zaman matematikten nefret ettiğini söylediğinde benim haricimdeki bütün aile efradı birden paniklemişti "eyvah sözel bölüm mü okuyacak, iş bulamaz?" diye. Hepsinin karşısında küçücük boyumla !! zırh gibi durup "biz karışmayalım, bırakalım sözel okusun, sonra suçlu biz oluruz" dediğimi dün gibi hatırlıyorum. Bizi suçlamasından korktuğumdan değildi lakin bu duruşum.. Sadece ikilemde kalıp üzülmesinden idi. Babası çok söyledi: "Oğlum gazeteci olmak için illa gazetecilik bölümü okuman şart değil; işletme oku yine gazeteci olabilirsin" diye ama istemedi. Şimdi gazetecilik yapamayacağını anladı. Yazı yazmayı, haber yapmayı sevmiyor çünkü. Ama bundan kendi de pişman değil, bizi de suçlayabileceği bir konu yok. O nedenle içim çok rahat.

Oysa ben doktor olmayı çok istemiştim ama annem engel olmuş ve yazdırmamıştı tercihlerim arasına. Üstelik çevremdeki herkes hemfikir ki benden süper bir doktor olurdu. Ben onların ısrarıyla filoloji okudum ve dille bağlantılı olarak bankacılık yapıp emekli oldum, fakat bankacılıkta hiç mutlu olmadım. Şimdi annem çok pişman. "Çok çileli meslek diye tıp yazdırmadım ben sana ama sen o meslekte çok mutlu olurmuşsun, çok kızıyorum kendime şimdi" deyip duruyor ama olan oldu bir kere..

Siz siz olun, bence hangi mesleği seçmesi gerektiğine bırakın o karar versin. Yardım isterse fikir verin, yol gösterin. Ama kararlıysa bırakın seçsin. Yani hayatındaki kararların sorumluluğunu alarak başlasın işe..

Benimki sadece naçizane bir öneriydi... Herkesin evlatlarıyla ilgili davranışı kendisini bağlar elbet, o nedenle tercih sizin şüphesiz..

10 yorum:

  1. Cok haklisiniz,sizin adiniza üzülmedim dersem yalan olur,doktorluk zor olmasina ragmen siz istemissiniz ama kismet olmamis,gercektende insan sevdigi isi yapmali,bende zorlamaiyorum,benimkiler hergün bir meslek degistiriyorlar ,bakalim neler olacak,sevgiler size.

    YanıtlaSil
  2. Kesinlikle Bir Terazi Kızım :) Kısmet :(( Sevgiler..

    YanıtlaSil
  3. Bakalım zamanı gelince bizler ne yapacağız? :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aslıcım; en iyisini yapmak için gerekli gayreti göstereceğinden eminim en azından :) Sağol ablam..

      Sil
  4. Hem de dünyanın en tatlı gülüşlü doktoru olurdun canım benimm.
    bizler büyüklerimiz gibi yapmadık bayrağı devrettim bakalım onlar kendi minikleri olunca ne yapacaklar:)))

    (Serabım sayfa niye siyah? )

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Haticecim; çok teşekkür ederim can arkadaşım :)

      Sil
  5. Bende anneyim artık ve yazdıkların kulağımda küpe oldu şimdiden ablacığım :)

    YanıtlaSil
  6. Çok haklısın arkadaşım A'dan Z'ye katılıyorum sana. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Sibelcim; umarım doğruyu yapıyoruzdur arkadaşım :)

      Sil